20190825

Sebuah reviu filem: Segalanya di hujung jari dalam 'Dubai My Love'. Begitu mudah filem ini.

[Ulasan ini adalah untuk Movie Addict Malaysia
yang tak diterbitkan pada tahun 2017]

Asal: Malaysia · Bahasa: Melayu
Pengarah: Aidilfitri Mohd. Yunos
Penulis:
Fairul Nizam Ablah, Aidilfitri Mohd. Yunos
Genre: Drama, romantik · Rilis: 26 Oktober 2017

Pelakon: Erwin Dawson, Putri Najuwa,
Hanna Aqeela, Ben Ali

Studio: Tsar Asia

Filem Dubai My Love / DML berkisar tentang Amar (Erwin Dawson) yang membawa diri ke Dubai bersama teman wanitanya (Putri Najuwa) setelah ditinggalkan bakal isteri di hari perkahwinan. Namun, kehadiran seorang gadis misteri (Hanna Aqeela) mula menggugat hubungan antara Amar dan teman wanitanya, kerana gadis itu memegang rahsia hidup yang sering membelenggu Amar.

Ulasan ini TAK ADA SPOILER, jadi selamat untuk anda baca.

Secara jujurnya, tak banyak yang saya ketahui tentang pengarahnya. Paling terkini, Aidilfitri Mohd. Yunos terkenal dengan Aku Haus Darahmu, sebuah filem seram dan Rindu Awak 200%, sebuah siri drama televisyen romantik yang agak popular buat seketika. Bunyinya amat menarik di situ; daripada genre romantik, berubah kepada seram, lalu kembali membikin genre romantik, tetapi dalam bentuk filem cereka. Jadi, adakah DML sebuah naskhah romantik harapan bagi industri filem kita? Jawapannya, tidak sama sekali. Masih jauh lagi perjalanan pengarah ini dalam industri filem tempatan.

Antara perkara yang positif tentang DML adalah pemilihan muzik yang merdu dan entah kenapa sangat 'complimentary' dengan poster filem ini dan bandar Dubai itu sendiri di luar filem DML. Asas penceritaan filem ini juga agak kuat; kerana ini antara filem tempatan terkini yang terang-terang menzahirkan 'role reversal' secara positif, di mana perigi yang cari timba. Perkara ini sangat jarang diketengahkan mana-mana filem tempatan. Selain itu, lakonan bersahaja Erwin Dawson dan Ben Ali yang berperanan sebagai sepasang kawan baik nampak seronok untuk dilihat kerana mereka mempunyai keserasian dan ini dibantu oleh penulisan dialognya yang sangat santai. Namun, di situlah terhentinya sudut positif filem ini.

Semakin penonton meneliti DML, kelemahannya menjadi semakin ketara. Bukan seperti filem seumpamanya yang menggunakan negara Timur Tengah sebagai tajuk dan latar tempatnya seperti Istanbul, Aku Datang, penggunaan lokasi dalam DML terlalu terhad dan seperti hanya digunakan sebagai 'filler' untuk menunjukkan bahawa filem ini menjalankan penggambaran di Dubai yang langsung tak membawa sebarang makna lain (dan ini sering diulang-ulang menerusi montaj yang tak membantu jalan cerita pun). Memanglah satu kerugian bagi pihak produksi DML untuk tak mengeksploit sepenuhnya landskap gah Dubai dalam naratif filem ini agar ia menjadi lebih menarik untuk diikuti.

Menyentuh semula tentang konsep 'role reversal', sayang sekali konsep tersebut tenggelam akibat berselisih dengan klise filem romantik yang sudah biasa disogokkan sehingga mencetuskan terlalu banyak lubang plot yang langsung tak dikambus dengan baik. Potensinya hilang begitu saja. Dialog dalam skripnya juga diperlakukan sebegitu, biarpun ia sedap didengar dan seronok melihat para pemain melontarkannya.

Bercakap tentang pemain, mereka seharusnya menjiwai watak yang diberikan agar emosi sesebuah filem romantik itu sampai kepada penonton. Itu tak berlaku dalam DML. Lakonan dalam filem ini bagi saya terlalu bersahaja dan sama seperti tona dialognya yang walaupun sedap didengar, tapi tiada satu pun yang mencengkam sanubari; pendek kata, mendatar. Para pemain seperti Putri Najuwa dan Hanna Aqeela tak kesampaian emosi lakonan mereka; mereka seakan-akan hanya membaca skrip dan tak mendalami watak-watak mereka yang sebenarnya agak kompleks biarpun ia kedengaran simplistik.

Dari segi visual, saya dapat rasakan penonton akan sukar rasa kagum dengan DML. Kenapa begitu? Pertama sekali, kualiti gambar filem ini sangat hambar, kerana ia bukan saja tak layak menjadi drama televisyen, tapi kualitinya persis projek pelajar universiti yang masih bertatih membikin filem pendek; ia langsung tak tajam dan tak bersesuaian dengan medium pawagam. Sudahlah 'color grading' dianak tirikan dan tak menerapkan warna-warna menarik pada posternya, filem ini juga kekurangan 'glow' yang sering kita nampak dalam filem romantik (baca: pencahayaan atau 'lighting' yang digunakan terlalu asas dan malap, sehingga kebanyakan babak kelihatan agak gelap serupa filem seram, dan ini sungguh ironik).

Kesimpulannya, inilah apa yang boleh dikatakan tentang DML; filem ini terlalu mudah pembikinannya, sehingga potensi menariknya yang boleh memberi kelainan pada filem bergenre romantik di Malaysia disia-siakan begitu sahaja. Hanya lakonan Erwin Dawson dan Ben Ali serta muzik pilihannya yang mampu menyelamatkan filem ini, bukannya Putri Najuwa dan Hanna Aqeela mahupun bandar Dubai itu sendiri.

No comments: